Pozwolenie na pracę dla cudzoziemca

Na takich samych zasadach co obywateli polskich można zatrudniać osoby będące obywatelami:

• państw członkowskich Unii Europejskiej
• Europejskiego Obszaru Gospodarczego, czyli Norwegii, Islandii oraz Liechtensteinu
• Szwajcarii
• państwa mogącego korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umowy zawartej z Unią Europejską i jej państwami członkowskimi

Jak również:

• członków ich rodzin (małżonka, dzieci)
• dzieci małżonka tego cudzoziemca w wieku do 21 lat lub pozostających na jego utrzymaniu
• rodziców tego cudzoziemca lub jego małżonka, którzy są na utrzymaniu tego cudzoziemca lub jego małżonka.

podstawa prawna:
art. 87 pkt 7-10 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.2019. 1482.t.j. z późn. zm.).

Zezwolenia na pracę nie musi posiadać  m.in. cudzoziemiec, który posiada w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z:

• kształceniem się na studiach licencjackich, magisterskich lub jednolitych studiach magisterskich albo studiach doktoranckich
• prowadzeniem badań naukowych po spełnieniu ustawowych warunków
• jego rozwodem, separacją lub owdowieniem (pod warunkiem, że cudzoziemiec pozostawał w uznawanym przez prawo Polskie związku małżeńskim z obywatelem Polski i miał wcześniej zezwolenie na pobyt czasowy z tego wynikający
• posiadaniem zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielonym przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, w przypadku, gdy osoba ta zamierza wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracę lub prowadzić działalność gospodarczą, podjąć lub kontynuować studia lub szkolenie zawodowe

Zezwolenia na pracę nie musi posiadać  także  cudzoziemiec, który:

• posiada zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone na podstawie 159 ust. 1 lub art. 161b ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
• przebywaj na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę na podstawie pkt 1-4
• posiada ważną Kartę Polaka
• jest uprawniony do przebywania i wykonywania pracy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej, który jest zatrudniony przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium tego państwa oraz czasowo delegowany przez tego pracodawcę w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
• na podstawie umowy międzynarodowej lub odrębnych przepisów może wykonywać pracę bez konieczności posiadania zezwolenia
• ma status rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej
• posiada zezwolenie na pobyt stały w Polsce
• posiada zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji
• ma zezwolenie na wykonywanie pracy sezonowej
• pracuje na podstawie oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy przez cudzoziemca wpisanego przez powiatowy urząd pracy do ewidencji oświadczeń

Ponadto rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 kwietnia 2015 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz.U.2018.2273 t.j.) określa listę prac, których powierzenie cudzoziemcowi wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę.

podstawa prawna:
art. 87 ust. 2-4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.2019. 1482.t.j. z późn. zm.).

Zezwolenie typu A – dotyczy cudzoziemca wykonującego pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy z podmiotem, którego siedziba lub miejsce zamieszkania albo oddział, zakład lub inna forma zorganizowanej działalności znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Zezwolenie typu B – dotyczy cudzoziemca wykonującego pracę polegającą na pełnieniu funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji albo prowadzeniu spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej jako komplementariusz, albo w związku z udzieleniem mu prokury przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy

Zezwolenie typu C – dotyczy cudzoziemca, który wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego albo podmiotu powiązanego, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z pracodawcą zagranicznym;

Zezwolenie typu D – dotyczy cudzoziemca, który wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego nieposiadającego oddziału, zakładu lub innej formy zorganizowanej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym (usługa eksportowa);

Zezwolenie typu E – dotyczy cudzoziemca, który wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w ciągu kolejnych 6 miesięcy w innym celu niż wskazany w zezwoleniu B, C, D.

Organem właściwym do wydania zezwolenia na pracę jest wojewoda. Co do zasady jest to wojewoda właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi.

Zezwolenie na pracę jest wydawane na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi, czyli na wniosek pracodawcy.

podstawa prawna:
art. 88a ust. 1, art. 88b ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Od każdego wniosku pobierana jest wpłata, której wysokość wynosi:

• 50 zł – w przypadku powierzenia wykonywanie pracy na podstawie zezwolenia na pracę na okres nieprzekraczający 3 miesięcy
• 100 zł – w przypadku powierzenia wykonywanie pracy na podstawie zezwolenia na pracę na okres dłuższy niż 3 miesiące
• 200 zł – w przypadku gdy podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi zamierza delegować cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi eksportowej

podstawa prawna: § 2 pkt 1-3 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości wpłat dokonywanych w związku ze złożeniem wniosku o wydanie zezwolenia na pracę lub zezwolenia na pracę sezonową oraz złożeniem oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi (Dz.U.2017.2350).

Testem rynku pracy nazywa się potocznie informację starosty właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy, sporządzoną z uwzględnieniem pierwszeństwa dostępu do rynku pracy dla obywateli polskich oraz cudzoziemców uprawnionych do wykonywania pracy na terenie RP wskazanych w art. 87 ust. 1 pkt 1-11 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zarówno sama ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej zawierają szereg wyjątków, które wyłączają obowiązek przedłożenia wraz z wnioskiem testu rynku pracy.

Nie jest wymagana informacja starosty m.in. w sytuacji gdy:

• cudzoziemiec w okresie 3 lat poprzedzających złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę ukończył uczelnię  z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo innego państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej albo jest uczestnikiem studiów doktoranckich odbywanych w Rzeczypospolitej Polskiej
• cudzoziemiec przez 3 lata poprzedzające złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę przebywał legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a pobyt był nieprzerwany w rozumieniu art. 195 ust. 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach
• cudzoziemiec jest upoważniony do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w jego oddziale lub przedstawicielstwie znajdującym się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
• jest obywatelem Republiki Armenii, Republiki Białorusi, Republiki Gruzji, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy, wykonującym prace pielęgnacyjno-opiekuńcze lub jako pomoc domowa na rzecz osób fizycznych w gospodarstwie domowym
• jest obywatelem Republiki Armenii, Republiki Białorusi, Republiki Gruzji, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy, który w okresie bezpośrednio poprzedzającym złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę był zatrudniony przez okres nie krótszy niż 3 miesiące u tego samego pracodawcy i na tym samym stanowisku zgodnie z oświadczeniem o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanym do ewidencji oświadczeń, pod warunkiem przedstawienia oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanego do ewidencji oświadczeń i umowy o pracę oraz dokumentów potwierdzających opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne

podstawa prawna:
art. 88c ust. 3, ust. 6 i ust. 8, art. 88o ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Wniosek o zezwolenie na pracę rozpoznawany jest w trybie postępowania administracyjnego, do którego maja zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.

Decyzja w sprawie zezwolenia na pracę powinna zostać wydana w ciągu miesiąca, a w przypadku sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania.

Zezwolenie na pracę jest wydawane na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata i może być przedłużane.  W przypadku, gdy cudzoziemiec pełni funkcję w zarządzie osoby prawnej, która na dzień złożenia wniosku zatrudnia powyżej 25 osób, wojewoda może wydać zezwolenie na pracę na okres nie dłuższy niż 5 lat.

Zezwolenie na pracę jest wydawane dla konkretnego cudzoziemca.

Zezwolenie na pracę określa podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi (pracodawcę), stanowisko lub rodzaj pracy wykonywanej przez cudzoziemca, najniższe miesięczne wynagrodzenie cudzoziemca na danym stanowisku, wymiar czasu pracy albo liczbę godzin pracy w tygodniu lub miesiącu, rodzaj umowy będącej podstawą wykonywania pracy oraz okres ważności zezwolenia.

W zezwoleniu dotyczącym pracy cudzoziemca w charakterze pracownika tymczasowego określany jest pracodawca użytkownik.

Zezwolenie na pracę jest wydawane w trzech egzemplarzach, z których dwa otrzymuje podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi.

Dopuszczalne jest w ramach posiadanego pozwolenia na pracę powierzenie cudzoziemcowi na okresy łącznie nieprzekraczające 30 dni w roku kalendarzowym wykonywania pracy o innym charakterze lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę, jeżeli zostały spełnione pozostałe warunki określone w zezwoleniu na pracę oraz wymagania, o których mowa w art. 88d.

Powierzenie  takie nie wymaga odrębnego pozwolenia na pracę.

podstawa prawna:
art. 88f ust. 1b ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Informacje o innych możliwościach zatrudnienia cudzoziemca znajdziesz pod poniższymi linkami:

• Oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi
• Pozwolenie na pracę sezonową

Jeżeli jesteś pracodawcą chcącym zatrudnić cudzoziemca, bądź cudzoziemcem szukającym pomocy prawnej przy zatrudnieniu w Polsce nasi prawnicy służą pomocą.

SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI